15 sierpnia 2018 roku w Kęble koło Wąwolnicy odbędą się uroczystości upamiętniające cudowne zjawienie Matki Bożej z 1278 r. Opisane w lokalnej księdze parafialnej wydarzenie sprzed 740 lat urosło z czasem do rangi symbolicznego początku opieki Matki Bożej nad Polskim narodem. W trakcie uroczystości odsłonięty zostanie obraz Stanisława Eugeniusza Bodesa, który odtworzył na płótnie artystyczną wizję cudownego zdarzenia. Obraz zawiśnie w Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej w Wąwolnicy.
Cudowne wydarzenie z udziałem drewnianej figury Matki Boskiej miało miejsce podczas najazdu tatarskiego na ziemie polskie. W obozie jenieckim pod Kębłem tatarscy najeźdźcy sprofanowali czczoną przez miejscową ludność świętą figurę i szydzili z wiary pojmanej ludności. Cud sprawił, że Tatarzy w popłochu opuścili swój obóz, a miejscowa ludność odzyskała wolność. Kroniki parafialne tak opisują cudowne zdarzenie: „nad Matką Bożą ukazała się jasność i unosić się zaczęła w górę, na przeciwległej górze o paręset kroków stanęła na lipie, jakoby uchodząc z rąk niewiernych, tymczasem jeszcze bardziej przerażeni Tatarzy, jak najszybciej uciekali, tak że łupy co nie były na wozach i jeńców pozostawili, nie myśląc o zdobywaniu zamku. Po ich ucieczce statua Matki Bożej nazad stanęła na kamieniu”.
Wieść o zjawieniu się Matki Bożej rozeszła się błyskawicznie po okolicy, a figurka zasłynęła wielkimi łaskami. W miejscu tego wydarzenia Otton Jastrzębczyk wybudował drewnianą kaplicę, w której umieszczono cudowną rzeźbę. W roku 1700 za zgodą papieża Inocentego XII figurę przeniesiono do wąwolnickiego kościoła parafialnego.
Kębelski cud nie był jednorazowym epizodem, ale początkiem trwającej wciąż nadprzyrodzonej obecności Matki Boskiej Kębelskiej w Wąwolnicy. Od samej tylko koronacji cudownej figury w 1978 r. do lipca 2012 r. w „Księdze łask” Sanktuarium Matki Bożej Kębelskiej odnotowano ponad 270 cudownych zdarzeń.
Na przestrzeni wieków kult maryjny rozwijał się i umacniał na ziemiach polskich, stając się trwałym elementem narodowego dziedzictwa. Jego przypieczętowaniem stały się śluby złożone przez króla Jana Kazimierza w katedrze lwowskiej w 1656 roku. Król oddał wówczas Rzeczpospolitą pod opiekę Matki Bożej, nadając Jej formalny tytuł Królowej Korony Polskiej.
Trzysta lat później z inicjatywy więzionego prymasa Stefana Wyszyńskiego nastąpiło ponowne zawierzenie całego kraju Maryi i odnowienia ślubów królewskich. 26 sierpnia 1956 roku ok. milion wiernych na Jasnej Górze złożyło Jasnogórskie Śluby Narodu Polskiego.